Değişim, ya orijinal kimliğin kaybına yol açan temel bir fark ya da bir şeyin başka bir şeyle değiştirilmesi anlamına gelir. Yaşam akışında kaçınılmaz bir olgudur.
Ana rahminde başlar hücrelerimiz değişmeye. O kadar kusursuz işler ki süreç. Bir fetüsün oluşabilmesi için herkes üstüne düşeni yapar. Bir doku büyür ve gelişir biri değişime maruz kalır biri ise gelecek için yok olmayı kabul eder. Her şey zamanında ve kararında olmak zorundadır. Vaktinden önce ve beklenenin dışında olan değişim bir felaketin başlangıcı olabilir. Orijinal kimlik kaybolmuş temel bir fark yaratılmıştır artık. Bu değişim belki bir anomali belki bir yokluk ve çokça kayıp bırakmış olacak ardında.
Bahsini ettiğim değişim tamamen fizyolojik gelişen ve görülmemesi imkânsız bir süreç. Peki görülmese de duygularımız, doğrularımız, bakış açılarımız, algımız, kalbimiz de değişime uğramıyor mu? Bazen yaşanan bir olaydan sonra, bazen kendi kendine kalınca...
En güçlü de bir aşk değiştirir bu saydıklarımı. Kalbinin atış hızı, renkleri algılayışın, yeri gelir saçlarının dalgası, parmaklarının bir şeye nasıl dokunduğu bile farklılaşır. Kalbin içinde beslediği duyguların kimini besler kimini yok etmeye çalışır. Bir gün bir bakarsın dokunamadığın o kedi kollarında uyuyor. Böyle değiştirir aşk insanı. Yavaş yavaş, içten, en derinden başlar kalbine dokunmaya. Kapılırsın onun büyüsüne, gözlerin kör, kulakların sağır, dizlerin tutmaz olur. Aşkın kanatlarında süzülür durursun uzunca. Bir gün gelir süzüldüğün bulutlar arasından aşağıya inmek gerekir. Bu değişimle uyanırsın. Yüzüne sert bir rüzgâr çarpar önce, gözlerin yaşarır, burnun sızlar. Durup düşünürsün onca kargaşanın, gürültünün içinde. Odaklanamazsın bir süre.
Kendinle baş başa kalınca anlarsın ne olduğunu. Artık saçını nasıl sevdiğin değişmiş, kahkahanın tonu bile farklılaşmış. Belki vaz geçmişsin seni sen yapanlardan. Aşktan beklemişsin mutlu edilmeyi. Fark edersin ki sen artık sen değilsin.
İşte aşk, kalbi korunmasız halde yakalayıp, değişime maruz bırakan en güçlü duygu. Eğer kontrolsüzce maruz kalırsa kalbin bu farklılaşmaya, kimliğini kaybedersin. Evet, aşk için değişmeyi, bazen yok olmayı göze alabilmek gerek. Ama dediğimiz gibi her şey zamanında ve kararında olmalı. Başta küçük bir değişim gibi görünen farklılaşma, kontrolsüzleştikçe çığ gibi büyüyecek, kendi içinde kaybolacak, kendi kendine yabancılaşacaksın.
Kalbin, bedenin, duyguların hep değişime ayak uyduracak. Doğrusu, kuşkusuz harika bir süreç bu. Ancak kim olmak istediğine, orijinalinin ne kadar değişmesine izin vereceğine, nasıl bir fark yaratmayı tercih ettiğine karar vermelisin. Sonra aşkın ve değişimin mucizeler dolu dünyasına at kendini. Kendi renklerinle parla, kendi değişimini yarat. En önemlisi, kim olduğunu bulana kadar değişmeye devam et.