Öpsem kanayan yerini acın geçer mi çocuk Devam eder misin oyunlarına kaldığın yerden Uyan derin uykundan uyanman gerek Uyumak yaşına yakışmaz daha oynaman gerek

Acılar deniz olmuş atmış seni kıyıya Taşımış içinde seni sen acıyı içinde Bir çocuk masumiyeti ağır geldi denize Bıraktı seni kumlara çekildi gerilere

Utandı deniz utandı yer utandı gök Masum acılara ortak olmaktan Deniz yüreği taşımaz bu acı büyük bu acı çok Biraz da siz taşıyın dedi acıyı yaşayarak Ana kucağı deniz yıkadı seni ak pak Sardı sinesine koruyup kollayarak Ne olur söyle ne oldu sana çocuk Anne kolları değil sardığın masum kucak Öyle masum verdi ki deniz seni bizlere Uyuyor sandı kumlar çekilmedi geriye Uyu sadece uyu öyle sansın dalgalar Bu acı insan olan tüm yürekleri parçalar Gözlerin dünyaya bedel ümit olsun onlarda Yüzünü kumlara değil çevir aydınlıklara Hüznü sil gözlerinden güneşe bak ey çocuk Güneşin ışığıyla korkma kalk yürü çocuk Çocuk yüreği derya yüzüp de oynayacak Mutluluğun denizinde kollarını çırpacak Kumlarda koş çocuk gülerek bağırarak Isıtacak o kumlar pes etme hemen çocuk