ölü denilemez bize
surat asıyoruz diye
yok sayılamayız şehrin ışıltısından
kedileri seviyoruz hala
maviş kız çocuklarını da
üzerimizde emperyal üniformalar var diye
kimse ayrı tutamaz bizi
kavak hışırtısından
kelimeler bize küser
biz kelama kulluktan geri durursak
hiçbir sabahı
yanımızda güneşe götürmemezlik etmeyiz
hiçbir kuşun yaralı kanadını öperek otamaktan
vazgeçemeyiz
sen
bizi bir surat asımı mesafeden
gülerek görme diye eyy eskimez sevgilimiz
gülünesi şeylere ağlar
ağlanası şeylere ağlarız
kökümüz
menenjitli bir varilden
usul usul usumuza karışan şeytandan çok uzak
biz meleklerin yareni olmaktan
asla alıkoyulamayız
kuşlarız biz bulutlarız
bazen patlamış asbest borulardan sokağa yayılan kanser
bazen ak sakallı dedenin alnında secdeden mütevellit nasır
gülü hep severiz
hep gülmeyi sevmesek de
biz iyi bir şahın
iyi piyonlarıyız
kalbimizde hiç bitmez
keder korosunun şarkıları
