Önümde uzanan karanlık göğeHızla ve iştahla koşupYağmura direnip ışığı yok sayıp geldimAdımın adınla verildiği bu şehreVe yineAdınla başlıyorum huzurunaGözyaşlarımı dökerek hızın içineSesimi hüznün kuyularına gömerekVarlığının büyük görüngülerine baka bakaAdını ana anaIşıya ışıyaKarara kararaGeldimGüz geçmiş bahar bitmiş kış gitmişAma yazı da yoktu yolunArkamda grilikleri bırakıpBin yıllık umutları bırakıpKalbimi bir beton kütlesine bırakıpKaçarcasına karalığıdan anınGeldim ve diz çöktümAdımın adınla verildiğiBu hüzün sunağınaYaşamanın kalbimi giderek erittiğiGülüşlerimin kınında bir kılıç gibi paslandığıAşkın bir arkaik söylence olarakZihnimde dolaştığı doğrudur .Üstümden silkip hayat tozunuGeldimBiraz ölmek biraz gülmek belkiVe çokça anne içinAdımın adınla okunduğuBu kısa bu küçükBu sığ limana..Gördüğüm her şey sensin artıkBildiğim her şey senYüzümde incecik rüzgarın gezerSesimi unuturumsenin şarkılarınlaİçime tıka basa dolan yaşamak ağrısınıSeninle bastırırım aklımın arkalarınaSen bana göklerSesler ışıklarSular ve sevda sözleriSen bana güneşAy ve yıldızGece ve bulutSen bana uykusuzluk ve dirlikHuzur ve itirazDirenmek ve ağlayışlarDirenmek ve ağlayışlarDirenmek ve ağlayışlar verdinDirenmek ve ağlayışlar..