Su yandığındaKül dağıldığındaİçimin ormanlarında kuşlarUçumsuz göksüz kanatsız kaldığındaZaman içe büzülüpYer gök uzadığındaBana bir hicret sunsunKanatları ince ipek rüzgarlıYusufçukÜstümden aksın gitsinLoşluğu kuşkununBir sabırlı zindelik veBir bekleyiş ağrısıylaUzanıp kıyıya
Gözlerimi göğe alıştırayım.Suyun yanında geceEnkazın boynunda baltaMusa’nın sakallarında TûrNasılsa öyleKorkusuz ferah ilgisizBütün geceleriBütün kesirlerden ayıranBüyük matematiği evreninKalbime ılıklığını versinYıldız gölgesiyleSu kiToprağın tıkırtısına sağırYağmurun şiddetine duyarsızIşığa geceye ve aşka meftun yalnızcaSeslerin üstünde yananBir harfin hararetidirÜstüme gece diyeToprak diye ve ay diyeÖrtüyorum suyu