YOK

Yaşamak bizim için
Sonsuz sarı

Göğün altında nehirleri de vardır elbet
Allah'ın

Suda plaktonları
Ki mavidir yaşadıkça
Ölünce müsilaj


İsevi bir yanakla kaplanırız
Ölüme karşı
Zulme karşı
Vandallığımız boyar
Prangaları

Öyle sessiz
Öyle durgun
Öylesi istemez
Öyle tok

Bizim bir tarih bilincimiz
Bir kaplumbağaya yanmışlığımız yok diye
Ürkmeyiz diye gecenin 4ördünden
Kumlu sarılığımız
Silkelenir sanılmasın
Yenimizden

Ellerimiz telaşla ve boş
Buharlı aynayı
Kedi sırtını
Makinistin karısını
Aynı kolaylıkla
Okşarız

Hiç bitmez göğü alnımıza siper edişimiz
Rüzgara direnmeye
Tenezzülsüzlüğümüz de.

Biz aşkı iki yakasından kavrayıp
Sonbahar ortasında bir çöle sürükleyebiliriz de
Kalbimizin gönderine
Asabiliriz de
Bayrak niyetine

Buna benzer şeyler olmuştur hep
Bir şiir demlenmeden hemen önce ve
Her seferinde

Kulağımızda melek sesleriyle
Şehrin tantanasına
Katlanmak kadar
Kahramanlık işleri
Dünyanın bütün çöllerinde sarı
Bütün arkaik hikayelerinde
Göğe bakan kum

Öyle istemedik diye olmadı
İstemezlik.

Kurusun diye astığımız her şey
Gecenin lacivertinde
Tutuldu ay benzeri

Kırıldı kapılar
Döküldü camlar
Odalar dağıldı
Bize hayat kattı giderek
Sakallarımıza düşen aklar

Öyle sessiz
Öyle durgun
Öyle
Yok..