BAK BAŞIMA GELENLERE!

İddia ediyorum okuduğunuzda, “Kesin bu kız babaannesiyle yaptığı söyleşiyi öykülemiş!” diyeceksiniz…

Sana ne anlatıyor gökyüzü kuzum? Ne demeye çalışıyor şu bulutlardan saçlarına süzülen yaşlar? Şu gösterdiğime bak hele sarışınım, kınalı kuzum. Bak sana rengarenk şekerler veriyor. Üstelik yay gibi kıvrılmış renkli yalama şekeri ve sapı avcunun içinde...

Tamam darılma canım. Dokunamıyorsun belki ama senin için işte tüm bu güzellikler. Gökyüzü yeri de canlandırdı bak. Doldur heybene şu mis gibi toprak kokusunu!.. Ah ne çok özlüyor sonra insan, bir bilsen. Omzunu çekme öyle, cık deme yavrum! Şimdi yağan yağmurlarla güz yağmurları bir olmuyor işte. Sen doldurmana bak heybene! Nasıl, ne farkı olabilir? Dediğini duymuyorum mu sanıyorsun? Ah be çocuk, kuzum deyip duruyorum ama ne inatçı keçiymişsin sen de. Yalan söyleyecek halim yok ya sana. Yap işte dediklerimi!

Hadi geç şöyle yanı başıma otur. Sana anlatacak, soracak ne çok şeyim var bilsen! Sabırsızlanma hemen öyle canım! Elim ayağıma dolaşıyor sonra. Ne diyeceğimi unutuyorum, içim içimi yiyor ardından sen gidince…

Sözlerimi bölmeyip dinleyeceğin için şimdiden sana teşekkür ederim küçük insan. Bazen nereden başlayacağımı bulamayıp sessizliğin bilinmezliğine dalarsam korkma benden. Şöyle hafifçe dokun sars beni. Çok hızlı ve sert gelince sessizliğimin üzerine, nasıl sinirleniyorum bilsen? Anlamıyorlar işte ne kadar önemlidir benim sessizliğim! Habire konuş dur diyorlar. Hayrola ne bu telaşınız diyorum, tık yok.

Sessizliğin, susmanın lezzetini bilmeyene avazın çıktığı kadar bağır çağır sen. O ne çok sever bir bilsen. Sanırsın en güzel yemekler midesine iniyor, ruhu en güzel şarkılarla şenleniyor. Amaaan! Laf anlatılmaz bunlara susarak. Neyse, ne çok konuştum yine, özlem gidermek sarılıp kucaklaşmak varken.

İyi ki geldin... Nerelerdeydin kız sen böyle? Bir gittin; gelmez, uğramaz, aramaz sormaz oldun. Bıktın mı yoksa şu huysuz yaşlının dilinden? Bilirim sevmezsin sen söylediklerimi.

Gözlerine karanlık kaçmış senin. Tenine sis karışmış. Yorulmuşsun sen. Kendinden kaçmış, tüm kargaşanın içinde çırpınıp durmuşsun besbelli. Çırpınıp dururken kırılmış bir kanadın, uçamaz olmuşsun. Saçlarındaki yağmur damlaları da kurumuş. Demedim miydi sana doldur heybeni diye? Hep ondan işte bu bitkinliğin!

Nemli şakaklarında çatlaklar oluşmuş çocuk. Ne demek bu bilir misin? Kork demek, kayboluyorsun, senden uzaklaşıyorsun, yapma demek. Yapma çocuk, yapma. O çatlaklar yeryüzünün fay hatları gibi seni yutar ve kaybeder, yapma…

Sen, senden gidersen, kim seni getirebilir sana? Koskoca sokaklarda, buz gibi havada, karanlıkta, bir köpek yavrusunun üşüdüğü gibi üşürsen, kim ısıtabilir seni? Gelirim be ve ısınırım diyorsun ama yine yanılıyorsun işte! Isınıyorum derken, uyuşmaya başlayan soğuktan donmuş ellerin ateşte yanıyor zannediyorsun. Karda oynarsın, ellerin kıpkırmızı kesilir, donarcasına üşür ya hani? Sonra gider sobaya tutarsın da sen. Onlar yanar sızlar, koparcasına acır ama ısınır mı hiç? Soruyorum sana, ısınır mı? Hah işte öyle bir şey! Sızlayan, uyuşan parmakların, sende kalabilir mi, sen sende yokken? Kalamaz çünkü sen, başkasında ısınmaya çalışıyorsun...

Anladın mı beni çocuk? Önce kendini bulacaksın içindeki kalabalıkta. Zor olacak onca kişinin arasında kim olduğunu seçebilmek. Öyle üstünkörü görülecek iş de değildir bu ha! İnce eleyip sık dokuyacaksın. Herkesten bir parça olacak o, SEN'de. Bakacaksın hangisi sen olmayı hak ediyor? Baktın sana karışsın istemiyorsun o koku! O zaman cesur olacaksın. Ağlayıp sızlamadan, ardına bakmadan bırakacaksın. Sana karışan kokular, senin önceden tanımadığın kokular olmayacak. Hepsini koklamış, kimisini beğenmiş, kimisini beğenmemiştin. Artık beğendiğin o kokuyu sürünür olacaksın. Kimisini ise ikinci kez soluduğunda söylemek istemezdim ama miden bulanacak çocuk...

Acaba demeyeceksin çocuk. SEN'i bulurken acabalara yer vermeyeceksin. SEN güzel kokuların, güzel renklerin, güzel yağmurların insanısın. Ne kötü koku karışsın saçlarına ne çamurlu yağmurlar ıslatsın ince bedenini.

Şimdi söyle!

Ne anlatıyor gökyüzü sana? Ne demeye çalışıyor saçlarına bulutlardan gönderilen yaşlar? Gökkuşağından aldığın rengarenk şekerlerin tadı nasıl? Doldurdun mu heybene tüm yağmurları, şekerleri, gökyüzünü, o toprağın ıslak kokusunu?

Çocuk!

Dinledin değil mi beni?

Kimseciklerle konuşmamayı tercih ediyorsa hayatının bir döneminde insan; işte yıllar sonrasındaki yaşlı senle bugünün senini de konuşturabilmeyi başarmalıdır insan! Sanal gerçeklikler zirvesinde…