Boşanmaları Normalleştirin

Birbiriyle anlaşamayan insanların sırf adı başarısızlık olacak diye aynı evde yaşamaya mahkum etmeyin. Boşanmaları normalleştirin. Boşanmak başarısızlık değildir. Bir evliliği yürütmek kutsal bir görev değildir. İnsanlar zaman geçtikçe istekleri, ihtiyaçları ve düşünceleri değişebilir bunlar normaldir. Çevre baskısı yüzünden mutsuz bir evliliğe mahkum edilen bir sürü insan var ne yazık ki. Evde oluşan kötü enerji siz ne kadar istemeseniz de çocuğa da yansır. Çocuk için evli kalanlar aslında çocuklara iyilik değil kötülük yapıyorlar. İçindekilerin mutsuz olduğunu hisseden çocuk kendisi de mutsuz olur. Belki sorunun kendisi olduğu düşünür ve kendini suçlar. Ailesini mutlu etmeyi bir amaç haline getirir. Toplumun üzerimizde oluşturduğu birçok baskıdan birisidir evlilik. Evli olmayan veya boşanmış insanları toplum dışlamaya programlı gibidir.  Evlenip boşanmış insanları kendilerine bir tehlike olarak görürler ve ya kendileri mutsuz bir evliliğe  hapsolduğu için imrenirler. Kimse bir ömür boyunca artık sevmediği bir insanın yanında durmak zorunda değil. Hiçbir çocuk ailesinin mutsuzluğunu üstlenmek zorunda değil. Ölene kadar biriyle olmak fikrini romantikleştirerek aksini kabullenmiyoruz. Fakat evde eşinden dayak yiyen bir kadın sırf toplum ve aile baskısı  yüzünden hala boşanmazken bu fikir o kadar romantik gelmiyor.  Her gün mobbinge uğrayıp kendisini yetersiz görmeye başlayan biri için bir ömür kavramı inanın hiç romantik değil. Çocuk yaşta zorla evlendirilmiş bir genç kız için ölene kadar sözü inanın kabus gibi. Boşanmalar normaldir. Ayıp veya yasak değildir. Ömrünüz değerlidir ve bir insana bağlı değildir.