Rüstem DAĞDEVİREN (namı diğer AYIBOĞAN - çok iri yarı birisi olup bir gün ormanda bir ayı ile karşılaşınca; onunla güreş tutmuş ve ayıyı yendiği için bu yiğit, bu namıyla meşhur olmuştur)
AYIBOĞAN “En büyük pehlivan kimdir?” diye soruyor. Filozof NOHUTÇU da aşağıdaki şiirle cevap veriyor.
EN BÜYÜK PEHLİVAN KİMDİR
Ayıboğan sorar; “Pehlivan kimdir?”
Öfkesine hakim olandır olan.
Zannetme güç kuvvet koca cisimdir
Vicdanla aşk ile dolandır dolan.
Getirmek değildir çimene sırtı,
Hak için adilce tartmalı tartı,
Paylaştıkça coşar mal - mülkte artı
Yoksulla lokmayı bölendir bölen.
Güvenip kaslara atma fiyaka,
Kurda kuşa bile göster alaka,
Bir araya gelsin millette yaka
Haddini kadrini bilendir bilen.
Hoşgörüyle sarar cümle çağları,
Sağlam tutar sağlam gönül bağları,
Hür olmak uğruna demir dağları
“Ya Allah!” diyerek delendir delen.
Kara kucak dalmak değil önemli,
Ağlatmaz kimseyi bırakmaz gamlı,
Koyma yok yoksulun gözünü nemli
Mazlumdan yaşları silendir silen.
Çıksa da ayyuka attığım nara,
Hayatın merkezi zannetme para,
Açmadan insanda açmadan yara
Bir çocuk gönlünü alandır alan.
Ar edep ziynettir baştaki taçtır,
Bir gülüş üşüyen kalbe ilaçtır,
Komşunun külüne komşu muhtaçtır
Söz verince sözde kalandır kalan.
İlahi bir gözle süzer cihanı,
Hakk’ın kulu görür cümle insanı,
Gülistan içinden çakır dikeni
İncitmeden aşkla yolandır yolan.
Fırsata güvenme incitme kırma,
Ezerek zayıfı - haklıyı vurma,
Kin kibir duyarak bin hesap sorma
Merhamet bahrine dalandır dalan.
İlmin de arın da olur edebi,
Boşuna arama kefende cebi,
Hayra yor, mutlaka vardır sebebi
İyi bir niyetle gelendir gelen.
Ressam Halil, aşkla gösterir vefa,
Su gibi aziz ol, her derde şifa,
Filozof Nohutçu, etmez ki cefa
Bunalmışa bir yol bulandır bulan.
