Beni Öldü Say Demişti...
“Gittiğinde beni öldü say demişti. Bu şekilde unutmamın daha kolay olacağını düşünüyor ve bana kendince yol gösteriyordu. Acımın azalacağını söylüyor, beni düşündüğünü vurguluyordu. Birini vurduktan sonra ambulans çağırmaya benziyordu tüm söyledikleri. Bunu uzun süre düşündüm. Öldü saymak acıyı dindiren bir şey değildi. Özlemeyi engelleyen bir şey hiç değildi aksine çaresiz bir özleme takılı kalıyordu insan... Peki neden böyle demişti?
Düşündüm...
Günlerce bu basit sorunun cevabını düşündüm. Edebiyat yapmamıştı. Beceremezdi de zaten. Demek istediği şey umudunu yok et artıktı. Ölülerin geri gelmediğini, bir daha geri gelmeyeceğini kastediyordu. Acı dinmeyecekti belki ama umut yok olacaktı. Benim ona karşı zaman zaman yakarışlarım, yazdıklarım ise mezarlığa bir çiçek bırakmaktan başka bir şey değildi. Gideni geri getiren hiç bir şey yoktu. Giden bir kadını hiçbir söz geri getiremiyordu. Yazılan her şiir erkeği güçsüzleştirirken, kadını güçlendiriyordu bir şekilde. Ben güçsüzleştim, o güçlendi.”
Bir yıl önce okuyucuyla buluşan Kendini Arayan Adam isimli romanımın okuyucular tarafından en beğenilen bölümünü yukarıda sizinle paylaştım. Evet geç gelen bir tanıtım yazısı olsa da bu romanın bendeki yeri gerçekten farklı. Daha önceki iki romanımı yok saymamı sağlayan, içime daha sinerek yazdığım bir çalışmaydı bu.
Yalnızlığı kendi bencilliğinden kaynaklanan bir adamın kendi iç dünyasını ve yıllar içerisindeki değişimini 198 sayfaya sığdırmaya çalıştım. Beğenenler kadar eleştirenler de oldu elbette. Hepsi başım gözüm üstüne. Bir sonraki romanda tüm eleştirileri dikkate alacağım.
Elbette her yazar gibi kitabımın daha çok kişiye ulaşmasını istiyorum ve siz değerli okuyucular için kitabı satın alabileceğiniz tek kaynak olan KitapYurdu sitesindeki linki yazının bitimine eklemek istiyorum.
Keyifli okumalar dilerim.
https://www.kitapyurdu.com/kitap/kendini-arayan-adam/562057.html
