Ülkenin eğitim seviyesini düşürecek bir karar daha duyuruldu.
Üniversite sınavındaki puan barajları kaldırıldı. Zaten baraj çok yüksek değildi ama buna rağmen 1 milyona yakın öğrenci barajın altında kalıyordu. Barajı geçmek için 5, 10 net yapmak yeterli oluyordu şimdi amiyane tabirle adını soyadını düzgün yazabilen üniversiteye girebilecek.
Mezun olduktan sonra da yüksek lisans, doktora yapacaklar.
İleride de karşımıza Profesör olarak çıkacaklar.
1 net yapamayan Profesör!
Bir ülke bu kadar temel ve hayati bir meseleyi bu kadar mı kötü yönetir?
Her şehre üniversite vizyonu ne kadar zararlıysa, barajı kaldırmak da o kadar zararlıdır.
Milyonlarca diplomalı işsize 4 yıllık oyalanma sonrası birkaç milyon daha katılacaktır.
Almanya’nın iki dünya savaşı kaybedip yeniden toparlanması, Güney Kore’nin 20 yılda bambaşka bir noktaya gelmesinin nedenleri eğitimli, yetişmiş insanlarının olmasıydı.
Biz insanımızı yetiştirmiyoruz. Bilinçli mi bilinçsiz mi artık bilemiyorum ama net bir gerçek var.
Bu eğitim sistemiyle ilerlemek mümkün değil.
Kulağa güzel gelen cümlelerle halk kandırılıyor.
“Herkes üniversiteli olacak, her şehirde bir üniversite olacak”.
Yahu gerek yok! Herkes üniversiteli olmamalı. Herkes üniversite mezunu olursa, ara eleman kim olacak?
Herkes mühendis olmamalı. Teknisyen kim olacak?
Basit basit yazıyorum çünkü konu bu kadar basit.
Çözüm de basit. Gerekenleri yapmak için yürek gerekiyor ama aslında çözüm basit.
- Üniversiteye kadar tüm okullar kamulaştırılmalıdır. Özel okullar kapatılmalıdır. Eskiden olduğu gibi ülkenin her bir ferdi beraber eğitim görmelidir. Maddi durumlarına göre ayrılmamalıdır. Devlet okullarının kalitesinin düştüğünün farkındayım. Özel okulların varlığından dolayı kaliteleri düştü. Devlet öğretmenine, okuluna sahip çıkmadı çünkü. Özel okul sistemi ortadan kalktığında devlet okulları eski kalitesine geri dönecektir. Kaliteyi daha da arttırmak da yine devletin projeleriyle mümkün olacaktır.
- Teknik liselerin statüsü arttırılmalıdır.
- YÖK kapatılmalıdır. Üniversiteler bağımsız olmalıdır.
- 2014’ten sonra açılan tüm üniversiteler mercek altına alınıp neden açıldığı, kaç öğrencisi olduğu ve akademisyenlerinin yeterliliği sorgulanmalıdır. Bu ülkede bu kadar fazla üniversiteye gerek yok.
- Kontenjanlar ülkenin genel istihdam ihtiyacına göre devletin yönlendirmesiyle belirlenmelidir. Her sene on binlerce işletme mezunu, on binlerce hukuk veya inşaat mühendisi mezunu verilmemelidir.
- Üniversite kadrolarındaki akademisyenlere yayın kotası getirilmelidir.
Yukarıdaki 6 madde uygulanmaya başlasa emin olun günümüzdekinden çok daha kaliteli bir eğitim sistemimiz, çok daha kaliteli gençlerimiz olur.
Dedim ya yürek lazım!
