Öyle derin bir kelimedir ki ne anlatmaya sözler, nede yaşamaya gönüller yeter. Evet öylesine büyük ki sevgi, Bir ana' nın yavrusuna bir yavrunun da ana' sına duyduğu, Sevgilinin Sevdalısına duyduğu ve hiç bir zaman doyulmayacak bir duygudur. İnsanı Kul yapan kulu da Eşrefi Mahluk haline dönüştürendir. Sevgi olmazsa insanın doğada ki varlıklardan yaratılan tüm canlılardan ne farkı var ki? Ama öylesine bir hale gelmişiz ki Sevgiyi Anadan, Babadan Evlattan Dosttan esirger olduk yada tehir ediyoruz. Oysaki bir an sonrası bile meçhul olan bu hayatın idrakine varamıyoruz, Son nefeste bile belki imkan bulamayacağımız bu güzel sözü neden şimdi haykırmıyoruz? Hep eskileri örnekleriz konuşmalarda eski aşklar, eski dostlar, arkadaşlıklar, eski aile sevgisi ve sadakatini, Aslında eski olan bir şey yok sadece bizler şu fani hayatta nefsimizin arzularına yenik düşüyoruz. Herkes dünyaya kendi gözü ve gönlüyle bakıyor, Hiç kendi kendinize empati yaptınız mı? Çaresiz bir hastanın, öksüz bir çocuğun yada her acıdan naçar kalmış birinin yerine koydunuz mu kendinizi hiç? Bir çocuğu sevindirmek ve güldürmek Hatta bir hayvandan bile sevgi duymak insani öylesine mutlu eder ki neden mi? Çünkü sevgisi tertemiz masum ve candan olduğu içindir. İşte bu kadar sevgiye aç bir haldeyiz. Gelin hep birlikte önce kendimiz, sonra aile ve akrabalarımız için, Ülkemiz için güzel bir dünya için birbirimizi sevelim. Sevgi Şükürdür, İmandandır ve nimetin değerini bilmektir. Saygı ve Sevgilerimle hepiniz sevgiyle kalın.
