Uyanana Dek…
Ayna’da baktığın yüz senin mi sandın?
Bir kalp atışıyla yaşamak misali.
Elinde tuttuğun hayat senin mi sandın?
Bir nefes alışıyla yaşamak misali.
Üzdüğün sevindirdiğin kızdığın,
Aklından geçirip yaptığın,
Bir kara toprakla sınandığın,
Bu hayat senin mi sandın?
Kardeş , arkadaş , ana , baba
Hepsi sen de olana bir ayna
Şiir, şarkı, roman, hikaye
Bu yazdığın senin mi sandın ?
Agaç'mıdır elmayı veren ?
Elma’mıdır ağacı veren ?
Sadece bir tohumdan ibaret dünya.
Tazelendiğin toprak senin mi sandın ?
Sıkıntı, zorluk, savaş “ben“ demenden.
Hayatı oku`mayıp hakkı görmemenden.
Varlığa şükredip, yokluğa sabredip.
Bu hayattan akıp geçeni beden mi sandın?
İnsan insanın benzeri.
Hep aynı arayış, ezelden beri.
Kalbe gizlenmis aşkın mağbedi.
Gördüğün dünyayı dışarda mı sandın?
Bir kuş’ki uçar gökyüzünde,
Fikir geçer hisler düşünde,
O ses’ki ne dışarıda ne içeride!
Hakkı senden!!! ayrı mı sandın?
Çalışmak, dinlenmek,
Yemek, içmek, istek,
Biz insanız desek,
Bu beden topraktan geçer mi sandın?
Ney’di deyip geçme nefesinden,
Nefes’tir bu dünyaya can veren,
Bir SEN! Bir aşk katan, kendinden.
Ezelsiz, ebedsiz, sualsiz ilminden.
Işıksız dünyanı zindan mı sandın?
Unutma ki karanlıktır gerçek renk
Unutmaki karanlıktır gerçek tek
Ve unutma ki karanlığı bile,
Yanlış bilecegiz, uyanana dek…
Hüseyin Ferit Özkan
