Sana sırtımı dönmek istemezdim. İstemezdim sen arkada kal. Elimi uzatsam dokunacak gibiyim ama bir şeyler beni engelliyor. Sen diyorum, benim aydınlığımsın. Öylesin, hep öyle kalacaksın. Şimdi bir eşikten atlıyor gibiyim.
Geçmişi silemem. Geçmişimde hep sen vardın. En mutlu anlarımda attığım kahkahalar döndü dolaştı, senin etrafında çınladı. En üzgün anlarımda sen vardın başımda. Hüzün sarmışken beni yağmurlarda, sen de beni sarmaladın. Pencereden izlerken kar tanelerini aklım sendeydi. Yalnızım dediğimde, yalnız kalmak istediğimde bile sensiz olamadım. Olamazdım. Bir bağlılık mı bu, yoksa bağımlılık mı bilemem. Yoksan mesela, gittiğinde yani, yana döne seni arıyorum. Pencere kenarları hep beni ağırlıyor. Zaman uzuyor, hüzün uzuyor, can sıkıntısı oluyor her yanım. Sen işte öyle vazgeçilmezsin.
Ben küçükken seni öyle yalnız bırakan, seni boş veren, seni önemsemeyen olursa ağlarmışım başına dikilip. Bunu hatırlıyorum. Sana göre bunun bir anlamı var mı, bilmiyorum.
Şimdi sağına doğru uzandığı zaman, soluna dönmeye erinen biri var karşında. Sen tepemde dikilmiş gülümsüyor gibisin. Ben de işte sen yanarken, ışıklar içinde uyuyorum tam olarak. Üşengeçlik, başka bir şey değil. Ey güzel avizeden bana bakan ışığım... Varlığına muhtacız, muhtacım. Uzansam dokunacağım ama bırak da devam edeyim, ışıklar içinde uyumaya...
Yazının sonunu avizeden yayılan ışığa bağlamam belki sürpriz olmuş olabilir, okuyucular için. Biz severiz zaten sürpriz sonları, olayın sonunda şaşırıp kalmayı.
Ülkede de her gün yeni bir olayla şaşırıp ters köşe oluyoruz, alışkınız haliyle bu duruma. Bu günlerde de faiz konusunda bunu yaşadık. Buradan sitemiz yazarlarına bir öneri sunmak istiyorum. Faiz konusunun toplumuza yansımasını konu edecek yazılara yer versek nasıl olur, Eura24 ailesi olarak?