Peki neyi fark edeceğiz, nasıl fark edeceğiz?
Ömür dediğimiz bize bahşedilen bu yolculuk içersinde bir takım deneyimler yaşar insanoğlu.. Her yaşadığı deneyimin kaydını tutar. Mutlu hikayeler de, mutsuz hikayeler de asla unutulmaz ama ne var ki; üzücü kayıtları daha bir hatırlar, istemese de sahip çıkar ve unutamaz. Bu anıları tutarken zihnin amacı bir daha aynı negatif deneyimleri yaşamamaktır ve bu uğurda epey efor harcar. Araştırmalar göstermiştir ki; beyin unutmak için, hatırlamaktan daha fazla enerji ve uğraş verir.
Size sık sık seminerlerde bahsettiğim bir örnek üzerinden anlatayım...
Örneğimiz aile içersinde ebeveynlerin sorunlarıyla büyümüş bir birey olsun. Bu birey zihinsel düzeyde aile olmanın mutluluk verici bir durum olmadığına, hatta problem demek olduğuna karşı bireysel inanç sistemi geliştirebilir. İleriki yaşantısında da bu bireysel inanç, örneğimizin karşısındaki adaylarda mutluluğu bulamamasına ve hatta onları kendisinin uzaklaştırmasına dahi neden olabilir.
Bu bireyin burada fark etmesi gereken nedir sizce?
"Yetişmiş olduğum ortam dolayısıyla oluşmuş olan bakış açım, yargılarım ve mantalitem bugün bana dengeli, mutlu bir yaşam kurma konusunda engel olarak karşıma çıkıyor.. Ebeveynlerim arasındaki problemler benim mutlu bir evlilik modelini bilmiyor olmama neden oluyor." vs.. (Cümlelere takılmadan mantığı anlamaya çalışalım. ) Bireyimiz durumu fark ettiğinde oluşan hal "farkındalık halidir". Hayata bakış açısı, karşısındaki adaylara bakış açısı, aile olmaya, ilişki kurmaya karşı bakış açısı değişecektir.
Farkındalık çözümü de yanında getirir. Siz yeter ki; kendinizi farkında olun. Zevklerinizi, sizi mutlu eden şeyleri vs.. Sevmediğiniz bir işte çalışmayın mesela. İyi hissettirmeyen ortamlarda bulunmayın. "Yeteneklerim neler? neyi severek yapıyorum?" mutlaka verecek cevaplarınız vardır. Kişi sevdiği işi yaptığında henüz keşfetmediği asıl potansiyeli de ortaya çıkar. Böylece başarı da mutlaka ardından gelecektir.
Kendine uyan, kendine koş...
Sevgiler
Sevilay Ankay
