İnsan ömrü kimi zaman sislerin ve kara bulutların kaplı olduğu kimi zaman da güneşin ışığıyla aydınlanan bir yolculuğa benzer... Bu yolculukta insanın elinde taşıdığı en kıymetli azık, bir lokma ekmekten, bir bardak sudan da öte olan ve insanın içini ferahlatan, gözlerine canlılık ve bedenine dinginlik veren şey umut... Umut olmadan atılan her adım, omuzlara ağır yüktür. Umut varsa, en dar sokak bile genişler, tünelin sonunda bir ışık belirir ve en uzun gece bile sabaha kavuşur...
Umut, yalnızca geleceğe dair bir temenni değildir sadece. Aynı zamanda bugünü katlanılır kılan, yarına dair cesaret uyandıran bir güçtür. İnsan nefes alırken ciğerlerine dolan hava nasıl hayatın devamı için vazgeçilmezse, kalbine dolan umut da ruhun yaşaması için aynı derecede önem arz eder.
