Bir toplumun kalkınması için yalnızca bilgiye, eğitime, teknolojiye ya da kariyer sahibi bireylere sahip olması yetmez. Çünkü bütün bu donanımlar, onları yönlendirecek şahsiyetli bir omurga, bir karakter zemini olmadan maaksadına ulaşamaz. İşte bu yüzden şahsiyet, yani insanın hem özel hem kamusal hayatında sergilediği iç tutarlılığı, günümüz toplumlarının en az enerji kadar ihtiyaç duyduğu bir değerdir.
Elbette bilgili, ehil, hatta deha seviyesinde bireyler yetiştirmek çok önemli. Ancak unutmamalıyız ki, bilgiye yön verecek olan şahsiyettir. Zira bir taksi şoförü ya da bir seyyar satıcı, hayatının her alanında dürüstlüğü ve ilkeli davranışı koruyorsa; o kişi toplumun taşıyıcı kolonlarından biridir. Öte yandan, kariyer sahibi ama şahsiyet zafiyeti içinde biri, sahip olduğu güçle çevresine zarar verebilir.
Bugün toplum olarak yaşadığımız pek çok sorunun temelinde, ne yol eksikliği, ne yasa yetersizliği ne de teknoloji kıtlığı var. Asıl mesele, bu düzeni işleten insan unsurunun ne kadar güvenilir olduğudur. Trafikteki karmaşa, siyasetteki kargaşa ya da ekonomideki çalkantılar… Hepsi bir noktada şahsiyet krizine bağlanıyor. Doğruyu bilen ama gereğini yapmayan insan sayısı çoğaldıkça, işler yolunda gitmiyor.
Şahsiyetli insan; yalnızca bir alanda değil, hayatının tümünde ilkelere bağlı kalandır. Bu da çoğu zaman bir kariyer ya da unvandan çok daha değerlidir. Çünkü bilgi, hüner ve mevki, şahsiyetle birleşmediği sürece toplumda güven, adalet ve huzur tesis edilemez.
Bugün toplumda “uyanıklık”, “kurnazlık”, “adamını bulma” gibi davranış biçimlerinin ödüllendirilmesi, şahsiyetli olmanın değil, çıkarcı olmanın ön plana çıkarılması, bir çürümenin işaretidir. Herkesin kendine göre bir “doğru” tanımladığı bir ortamda ortak değerler erozyona uğrar, güven duygusu yok olur.
Öyleyse çare nedir? Ne daha fazla üniversite ne de daha fazla teknolojidir sadece… Çare, en temelden başlamak: Evde, okulda, işte; her kademede şahsiyetli insan yetiştirmek. Çünkü şahsiyet bir insanın taşıyabileceği en ağır ama en değerli yüktür.
Son söz: meselelerin çözümü için deha aramıyoruz. Bize “daha” gerekiyor; daha fazla şahsiyet sahibi insan.
